Burkina Faso: Wow !!! Przez wielkie wow. Szczególnie wtedy kiedy rano oglądaliśmy w TV, co dokładnie wczoraj się działo w Bamako podczas Naszej tam obecności. Okazało się że bojówkarze troszkę wcozoraj porozrabiali. Już sam fakt braku blokad i dziwnych kolesi z kijami na nich usposobił nas pozytywnie :)

Przy wyjeździe z Mali bezproblemowo, krótkie: cześć chłopaki jak się macie, chcecie jakiś stempelek. Pytam gościa czy ma dzieci. Mówi że nie. No to szkoda bo dałbym Panu taką plastikową makietkę motorka. Ależ oczywiście że mam dzieci i bardzo mi się ten motorek przyda.
 
Przejście graniczne Mali-Burkina (po stronie Burkiny)

W Burkinie posiedzieliśmy sobie z pogranicznikami pod namiotem w cieniu, gadka szmatka i po sprawie. W sumie nie minęła godzina i byliśmy w Burkinie.

Warto dodać, że dzięki Burkinie skompletowaliśmy już wielką afrykańską piątkę: kozę, krowę, owieczkę, króla zwierząt osła i brakującego do tej pory prosiaka.

Wszystko dostępne na jezdni, nie trzeba się piep... w jakieś safari, więc od strony safari można już wracać do domu. Do wyboru do koloru.
Nauczyłem się już wyczuwać logikę działania kóz i nawet nie zwalniam. Osłów do tej pory nie rozpracowałem, psychę mają widać bardziej skomplikowaną.

Zwiedzaliśmy lokalną fabryczkę cegieł w niedalekiej gliniance, obok dzieci łowiły sobie żaby. Ciekawe widowisko.
 
Lokalna wytwórnia cegieł, w tle pomocnicy głównego szefa

Główny szef i główny pomocnik głównego szefa

Główny szef we własnej osobie 

Pomocnica, pełniąca rolę gwiazdy cegielni

Grunt to radość z wykonywanej pracy

Woda z glinianki, pełni też rolę bardziej użytkową, Ciekawe co by się stało jakbyśmy z niej skorzystali?

W Burkinie jest akurat czas wielkich zbiorów bawełny. W każdej wiosce leżą wielkie kupy gotowe do pakowania, inni pakują to w worki, a jeszcze inni leżą na nich przy drodze czekając na właściwą ciężarówkę, która zawiezie towar w kierunku Ghany.

Gościnność ludzi zaskakuje. Przykład sprzed chwili: szukamy hotelu, chłopaki pojechali w jedno miejsce ja zostałem przy motocyklu, jest już ciemno a tu nagle jakiś obcy człowiek znikąd przynosi mi krzesło żebym nie stał. Za chwilę przynosi drugie do wymiany bo stwierdził że pierwsze może być za twarde.

Stolica Burkiny, uwaga piszę z przewodnika: Ouagadougou, zgodnie z lokalną wymową najbardziej pasuje Nam Łubudubu (pamiętam kiedyś podróżując jeszcze w czasach studenckich węgierskie Berettyoujfalu ochrzciliśmy "Berety falują" i do tej pory tą nazwą się posługuję :) ) zaskakuje porządkiem, i brakiem ogólnego chaosu. Nawet ścieżkę rowerową widziałem.

Stołeczna taksówka po przejściach

W ramach rozdawanych drobiazgów największą furrorę wśród dzieci robią piłki.
 

Dla naszych rozpieszczonych pociech to tylko kolejna rzecz a tutaj to skok cywilizacyjny. Zamiast bawić się w toczenie jakiej starej opony można pobiegać za piłką. Niby inny świat a w koszulkach Barcelony biegają wszyscy

Fakt, ludzie tutaj żyją biednie, ale są za to bardziej serdeczni i uśmiechnięci. U Nas też tak kiedyś było, zanim pojawił się kapitalizm. Powodzeniem cieszy się też sadzanie maluchów na motorze, bose, usmarkane, ale jakie zadowolone :)

Burkina strasznie się wyróżnia na plus w porównaniu z Mali i Senegalem. Mauretanii nie ma co porównywać bo to jednak zdecydowanie inna kultura.
 

Sekcja przewozy afrykańskie

Jest zielono, skończyły się krzaki a zaczęły wielkie liściaste drzewa. Dobrze bo jest trochę cienia. Niestety wspomnienie temperatur z Europy już nie wystarcza żeby nie czuć 34 stopni w ciepłych portkach motocyklowych z wkładką, jest ciepło ale przynajmniej dupsko się nie odparza.

Dzisiaj zrobiłem małe doświadczenie i postanowiłem w celach chłodniczych jechać bez skarpetek. Efekt jest taki że buty muszą nocować na zewnątrz razem z motocyklem.

Odpukać nic nam się nie psuje, chociaż właśnie pojawił się mały problem w motocyklu, ale znalazłem już młotek, naprawa powinna zatem jutro pójść z buta. Po dniach umartwiania się w hotelach afrykańskich dzisiaj nocujemy w obrzydliwie zajebistym hotelu. Ludzie w garniturach trochę dziwnie na nas patrzyli, chyba szczególnie na mnie. Aczkolwiek ogromny hotelowy basen miał wodę w temperaturze Bałtyku w maju. Trzeba dodać, że wszystko jest uwalone w czerwonym kurzu, pozostałości po Malijskim offroadzie, najgorzej wygląda mój wyjściowy ubiorek.
 

Chłopaki opłacili sobie nocne mycie auta, ja pozostałem przy oryginalnych barwach maskujących.

No cóż o Internecie w tych rejonach Mali, w których byliśmy nie za bardzo jeszcze słyszano, w kiedyś turystycznej północy pewnie tak, ale pewnie jeszcze długo turyści tam nie wrócą.

Tradycyjnie pozdrawiamy wszystkich. Mam nadzieję, że następnym razem w poszukiwaniu Internetu nie trzeba będzie się łamać i znowu nocować w luksusie :)

Dobranoc

PS

Z żalem muszę stwierdzić, że już mamy "z górki"  

Spostrzeżenie numer 2 z Afryki: z każdej sytuacji można wybrnąć wykonując dziesiątki uscisków dłoni