Człowiek trochę jeździ, prowadzi w miarę aktywny tryb życia i w pewnym momencie ma wrażenie, że nic go już nie jest w stanie zdziwić. Piszę to z dziennym opóźnieniem bo tak się najpierw zastanawiałem czy warto, ale może przynajmniej ktoś na przyszłość uniknie błędu który mi się przydarzył.

Trzeba wrócić do wydarzeń z dnia poprzedniego. Dojeżdżam do Haify, nie dojeżdżamy, bo na jednym ze skrzyżowań Rafał pojechał prosto a ja w lewo, tak to jest jak się nie czeka na siebie na rozjazdach. Ale kłopotu nie było bo Izrael to nie jest wielka kraina i trochę trudno się w niej zgubić. Dzień wcześniej zarezerwowałem hotel w Haifie więc było wiadomo dokąd trzeba jechać. No właśnie, dojeżdżam do hotelu, okazuje się, że kolega Rafał dojechał kilka minut przede mną i już się w pokoju zadomowił a ja powiedziałem, że trzeba zrobić zrzutkę żeby za pokój zapłacić. Kolega stwierdził, że teraz to on pieniędzy nie ma, a w gaciach na miasto nie pójdzie do bankomatu bo jest zmęczony. No cóż jakoś tak się dziwnie zrobiło, ale ponieważ ja po przejechaniu 400+km jak zwykle musiałem być wypoczęty, poszedłem i zapłaciłem własną kartą. Tak to już jakoś było podczas całego wyjazdu, że ja zawsze kasę mieć musiałem a inni z tego obowiązku czuli się zwolnieni. Ale sytuacja jakaś taka gęsta się w pokoju zrobiła więc zaproponowałem koledze wzajemny odpoczynek od siebie z sugestią żeby poszedł sobie na recepcję i wziął własny pokój, tym bardziej że ten w którym obecnie siedzi  „na krzywy ryj” jest zapłacony przeze mnie. Kolega zszedł, ale  chyba myślał że w Izraelu niczym w Egipcie pokoje w hotelach są za 10USD i pożegnał recepcjonistkę stwierdzeniem że się zastanowi, wiem bo akurat świadkiem tej rozmowy byłem.

No i do końca nie wiedziałem co z takim intruzem w pokoju zrobić, wyrzucić go siłą, zawołać policję czy być może z ciekawością poobserwować ten psychologiczny i kulturowy ewenement. Gdyby człowiek miał za grosz honoru to by zabrał własne graty i się wyniósł, ale czego można oczekiwać po takim typie. Powiem szczerze, że nie jestem w stanie ogarnąć jak można mieszkać w pokoju opłaconym przez inną osobą nie partycypując w kosztach, ale jak widać można. Może jest na forum jakiś psycholog to się wypowie, może wymyślono na to syndrom czegoś.

Przyszedł poranek i mówię, że za pokój połowa kasy mi się należy. Na co słyszę, że fakturę muszę przedstawić, akurat płaciłem kartą więc wyciągam to co się z terminala dostaje (nawet z napisem Invoice), ale kolega stwierdza, że to żaden dowód i potrzebuje czegoś konkretnego. Na to ja mówię, że jak nie wie ile pokój kosztuje to trzeba kurs na recepcję zrobić i się zapytać.

No i się dowiedziałem ostatecznie, że kasy nie dostanę, bo kolega Rafał oświadczył, że przez cały wyjazd widział jak go okradałem, poprzez podbieranie drobnych sum z tzw. wspólnej kasy. Dowiedziałem się, że wiedział dlaczego tak chętnie do sklepu po zakupy chodziłem, bo była to doskonała okazja, żeby po dolarze lub dwa sobie własny budżet trochę uzupełnić. Poza tym jeszcze usłyszałem że jestem chory psychicznie, tak w ramach standardowych epitetów i takie tam. Dzień wcześniej jeszcze za własną kasę kupiłem nam bilety na samolot do Turcji (bo na statku miejsca dla pasażerów nie ma) i też się dowiedziałem, że jak biletu mu nie dam to kasy mi nie odda. Na to ja, że najpierw się płaci kasę a potem dostaje to za co zapłaciło. Na szczęście po paru minutach mój rozkoszny towarzysz podróży opuścił mój pokój i na szczęście do niego nie wrócił. Ja powiem tak, trochę to nie poziom dla normalnych i cywilizowanych ludzi więc pożegnałem kolegę Rafała prośbą żeby mnie już więcej nie okradał i takim starym powiedzeniem, które kiedyś usłyszałem od matki: "Opatrzność nie rychliwa ale sprawiedliwa" i tego mu życzę z całego serca. Zostawmy to zatem Opatrzności i mam nadzieję, że kiedyś los mu odpłaci z nawiązką, wtedy może pojmie co zrobił, a własnych nerwów i zdrowia szkoda na takie pierdoły. Jak to się mówi ja przez te parę złotych nie zbiednieję a on się nie wzbogaci. Całą drogę kolega Rafał jechał przestraszony niczym zbity piesek, posiadając zerową wiedzę organizacyjną nt każdego z krajów, które przejeżdżaliśmy. Zero jakiegokolwiek rozeznania co w jakim kraju i gdzie trzeba załatwiać, turysta prawdziwy. A jak poczuł cywilizację to pokazał na co go stać. Wniosek z tego taki, na ludźmi poznanych przez Internet jednak mocno trzeba uważać.

No i muszę przyznać, że opisując te niesympatyczne zdarzenie, ryzykuję wiele, bo na odchodne usłyszałem, że jak się odważę o tym napisać to pożałuję. Już nie pamiętam dokładnie, ale usłyszałem, że w Polsce mnie zniszczy albo że w Polsce mi zaszkodzi. Tak więc jak nie dojadę do domu to znaczy, że poległem za słuszną sprawę :), trzymajcie kciuki aby ta niszczycielska mnie nie unicestwiła :) .

Tym bardziej, że chyba proces niszczenia się już rozpoczął, bo wczoraj postawił mi ultimatum, że albo mu powiem  do 14:30 na jaki lot mu kupiłem bilet, albo rozpocznie proces niszczenia mnie, więc od dobrych kilkunastu godzin jestem już chyba niszczony  :)

Trochę nie mam czasu się tym zajmować, ale gdyby ktoś kiedyś się natknął na jakieś obraźliwe materiały o mnie tworzone przez Rafała to proszę o info trzeba będzie się wtedy tematem zająć na poważnie.

Tak więc szkoda , że to wszystko się tak skończyło, ale jak to się mówi: podróże kształcą i coś chyba w tym jest :).

A tak ze spraw bieżących to załadunek motoru na statek przeszedł bez większych problemów. Można nawet powiedzieć, że był mały szok kulturowy, bo jednak pewne procesy w dużym porcie można zorganizować normalnie, bez krzyków i bałaganu. Chociaż Izrael w dziedzinie fobii o własne bezpieczeństwo nieco smaczku dodaje.
Ponieważ połączenie Izrael-Turcja w chwili obecnej wydaje się jedynym sensownym dla tych co chcą dotrzeć do Afryki, podam parę szczegółów organizacyjnych.  Na tej trasie kursują 2 linie „promowe” a bardziej statki RoRo, jedna obsługiwana przez Salamis pływa na trasie Iskenderun-Haifa-Port Said (kiedyś Diametia), ale ostatnio miała kryzys i trochę nie kursowała, teraz podobno działa. Z tym że jest to case dla wytrwałych. Głównie ze względu na to co się wyprawia w porcie w Egipcie. Opanowany jest przez lokalna mafię, wydostanie się turyście z własnym pojazdem z portu to koszt ok 2000 USD (łącznie z biletem) i trwa to ok 5 dni, przy okazji samochód stoi w porcie przez te dni i jest okradany ze wszystkiego co się da, bo kluczyki trzeba na ten czas zostawić.

Ja korzystałem z drugiej linii RoRo obsługującej trasę Haifa-Iskenderun, kursuje 2 x w tygodniu, koszt za motor 300 USD (obejmuje bilet i wszelkie opłaty lokalno-agencyjne) + 265 NIS (podatek portowy). Statek niestety ma tylko 7 miejsc i zawsze są zajęte przez kierowców ciężarówek. Poza tym za takie miejsce też trzeba by zapłacić, a na trasie Izrael – Turcja lata sporo linii nisko kosztowych więc nie wiem czy jest sens się kisić 24 na syfiastym statku. Po stronie Izraela agentem tej linii jest firma Tiran Shipping, bardzo profesjonalni ludzie i opieka w porcie jest jak najbardziej OK. W gogle wyskakuje ich adres bez problemu (Jaffa Road 44 jeżeli dobrze pamiętam).

Po stronie tureckiej (miasto Iskenderun) jeszcze nie wiem jak będzie, chociaż jak dzisiaj zadzwoniłem to odebrał miły kobiecy głos z piękną angielszczyzną więc może będzie długo i trudno ale przynajmniej miło (www.turman.com.tr).  Niestety port w nocy nie pracuje więc My Rose swoje wrota otworzy dopiero jutro, jak wyjadą TIRy to będzie można wyjechać i motorem. A potem już dzida do domku. Drogę dobrze znam bo rowerkiem już tutaj kiedyś byłem, więc tylko miłe wspomnienia wrócą J. Ech to były czasy… Czuję że do roweru ta ja jeszcze się nawrócę.

Wczoraj jeszcze jedna miła sytuacja była. Spotkałem w Haifie, małżeństwo Niemców na motorach, którzy pokonywali tę samą trasę. Jak byłem w Sudanie na noclegu w Abri to już gość mówił, że kilka dni wcześniej byli Niemcy na BMkach. Zrobił im zdjęcie, potem jeszcze kłamczuch Mazar o nich wspominał, Kamal, etc. etc. Kłamczuch Mazar bo opowiadał, że na ich barce nie było miejsca, powiedzieli że jeszcze ze 2 autobusy by się zmieściły. Ich też egipskie matoły zwróciły po 70 km na Synaju, na check pointcie też musieli czekać na konwój, tylko im to jeszcze paszporty przy okazji zabrali, żeby się nie rozmyślili. Fajne małżeństwo, które ma wspólną motocyklową pasję.  Oni akurat wybrali ostatnią alternatywę na opuszczenie Haify w kierunku Europy, czyli prawdziwy prom do Grecji (przez Cypr). Trochę długo płynie, bo ponad 3 dni i kosztuje chyba ok 600 EUR z tego co pamiętam. Agentem dla tej linii jest Rosenfeld Shipping, naprzeciw stacji kolejowej w Haifie.

Gdyby ktoś tymi tematami logistycznymi na trasie Izrael-Tucja/Grecja był jakoś mocniej zainteresowany to niech da znać odpowiem off-line póki wszystko jest jeszcze w głowie.

Pozdrawiam

zbyszek