Pierwszy dzień za nami.
(W celu powiększenia zdjęcia trzeba na nim kliknąć, wtedy będzie widać lapiej)

W trójkę jedziemy pierwszy, ani Szwagier mnie ani ja Szwagra niczym już nie zaskoczymy, za to Maciek był wielką niewiadomą.

No i okazało się, że został bohaterem dnia, właściwie wspólnie z małżonką Izą (wprawdzie z Nami nie jedzie ale o tym za chwilę). Szybko ujawniły się jego zdolności kwatermistrzowskie, co było bardzo ważne kiedy zaparkowaliśmy pod jakimś hotelikiem mocno w ciemnościach, w strugach deszczu i deszczu ze śniegiem, po 10 godzinach jazdy. Niestety dystans wypadł dość blado ujechaliśmy zaledwie lekko ponad 500 km. Na usprawiedliwienie można dodać, 2 godzinną jazdę w deszczu od Łodzi prawie pod Wrocław. Stolica Dolnego Śląska przywitała Nas pięknym słońcem i temperaturą prawie 2-cyfrową.

Niestety od Jeleniej Góry zrobiło się zimno, wjeżdżając do Szklarskiej Poręby był już tylko +1 stopień, w Jakuszycach zaczął walić śnieg z deszczem, po zjeździe do Czech deszcz zaczął lać jak z cebra, zrobiło się ciemno, szybka tak mi parowała że dalsza jazda mgła być jedynie oznaką głupoty.

Maciek wyciągnął z opasłych zasobów domowy chleb upieczony przez Izę jakiś domowy świąteczny pasztecik, jednym słowem pierwsza kolacja iście królewska. W górach śnieg, ciemności i niska temperatura dały tyle adrenaliny że nawet zmęczenia i głodu nie było czuć, wystarczyła tylko zupa na obiad.

Mówi się że góra z górą … przypadkiem jak zatrzymaliśmy się na stacji za Wrocławiem Zbychu spotkał kolegę ze świata zawodowego chyba dziwnie wyglądaliśmy bo od razu się domyślił że to na pewno my.

Wielkie słowa uznania dla producentów ubrań motocyklowych, wygląda na to że Zbychu i Maciek bardziej zmarzli ode mnie. Wielki hołd dla kombinezonu przeciwdeszczowego Modeki i rękawic ProBikera. Z obu woda się lała strumieniami a w środku wszystko suche. Mam butki Vanucci i też czapka z głów temperatura blisko 0 stopni, 200 km w strugach deszczu i stopy ciepłe i wszystko suche.

Nocujemy w Żeleznym Brodzie za 1000Kcs po przejechaniu lekko ponad 500 km.

Najtrudniejszy kawałek: 100m od własnej chałupy do drogi, po ubitym śniegu pokrytym wodą, ze stóp zrobiłem płozy i się prześlizgnąłem. Przy okazji zaliczyłem pierwszą glebę na podwórku, a raczej przygniecenie.  No cóż pierwszy raz próbowałem zsiąść z objuczonego motoru, nagle 300 kg było na mnie, trochę obciach było wołać familię, więc się wygrzebałem i jeszcze podniosłem, tętno osiągnęło chyba 200. Szkoda że akcja działa się dodatkowo w kałuży. No cóż nikt nie mówił że będzie łatwo.

Za późno zlokalizowaliśmy internet więc zimowe zdjęcia będą dzisiaj

pozdrawiamy rodziny