Tym razem zaczniemy od końca.

Zbliżała się północ, na stole zaczęły pojawiać się pierwsze niespodzianki. To że pojawiła się flaszka raczej mnie nie zdziwiło bo jak dzisiaj zatrzymaliśmy się w Hiszpanii żeby kupić chleb, coś dziwnie zabrzęczało jak chłopaki ładowali torbę z owym „chlebem”.
To że w samochodzie mieliśmy szampana to pewnie też dało się przewidzieć, ale jak na stole zaczęły pojawiać się kieliszki do szampana to już mocno mnie wbiło. Tak dokładniej to kieliszki nie za bardzo wytrzymały trudy podróży i trochę się połamały, ale Maćkowa Kropelka we wprawnych rękach, parę minut i kieliszki były jak nowe. Akurat jeden się już znowu złamał ale do toastu noworocznego dotrzymał. Do czasu otwarcia kolejnego szampana w Cape Town powinny zostać naprawione.

Drygent Maciek

Nowy Rok będzie wystrzałowy

Początek był trudny. Ruszamy ok 8 rano znowu jest 2 stopnie. Generalnie nic nowego ale zważywszy na fakt że byliśmy ok 200 km na południe od Walencji to już trochę dziwi a wczoraj mijaliśmy sady z drzewami pełnymi pomarańczy. Ruszyliśmy w niesamowitej mgle, która ciągnęła się przez 2 godziny, czubka własnego nosa nie było widać. Ale nie to było najgorsze. Po paru minutach jazdy temperatura spadała, spadała i dalej spadała. Zatrzymała się na -6 stopniach.

Mgła zaczęła się zamieniać w lód, motocykl zaczął przypominać pojazd królowej śniegu, najgorsze było to że zamarzła mi szybka od kasku, nie dało się jej podnieść a oczywiście cala była zaparowana. Na zewnątrz była cała pokryta lodem, wyskrobałem sobie dziurkę, na szczęście nie było za dużo zakrętów więc pomału jakoś się jechało, potem zrobiłem sobie jeszcze 2: na skręt w prawo i w lewo.

Nawet kask zamarzł

Temperatura przekroczyła granicę 0 stopni dopiero po 10:15. Zatem znowu teletubiś w wersji rozbudowanej. Najgorsze że spodnie z ostatniej warstwy dość mocno się rozpruły, w takim miejscu jak zwykle u facetów. Dziura wielkości ręki, ale stwierdziłem że niech się wstydzi ten kto widzi. Dobry mróz skłania do kompromisów.

Potem było już normalnie, pruliśmy w kierunku Algeciras aby Nowy Rok przywitać w Afryce.

Wjeżdżamy do Andaluzji

Piękne widoki Andaluzji

W Algeciras byliśmy o 17 i za godzinę byliśmy już na promie.

No to jesteśmy w porcie

Kolejka na prom

No i do Afryki pora

Nie wiem czy o tym pisać, bo czytają to także nasi bliscy, może niech będzie to przestrogą dla wszystkich pozostałych. Prom miał dwoje drzwi (czy jak się nazywają otwory wjazdowe na prom dla pojazdów), motor mi zaparkowali na środku. Prom dobił do Maroka i auta zaczęły wyjeżdżać. Po mojej prawej stronie auta osobowe, po lewej TIRy. Na motor wsiada się od lewej strony. Robię zamach nogą aby wsiąść, niestety pokład był zmoczony i wyrżnąłem orła plecami na pokład. Nic się nie stało ale upadłem na wznak, kilka centymetrów od mojej głowy przejechały koła naczepy TIRa. Zrobiło mi się gorąco, niestety nikt z tzw. porządkowych nawet tego nie zauważyli. Jak mi ktoś w tym roku powiedział, to jest dowód że mam coś jeszcze w życiu ważnego do zrobienia.

Maroko przywitało nas ulewą, i dziwną procedurą odprawy pojazdów. Najpierw trzeba wypełnić jakiś papier i kiedy już witałem się z Marokiem, Pogranicznik pokręcił głową, pokazał na stempelek w moim paszporcie, który przed paroma minutami przybił jego kolega, kazał iść na Policję i wyjaśnić. Na pytanie co i gdzie jst ta Policja nie umiał wyjaśnić w innym języku niż francuskim. Udałem się na długi spacer w poszukiwaniu posterunku, udało się, Pan na posterunku popatrzył w mój paszport i powiedział OK. I to tyle… To po jaką ch… łazić taki kawał. Wróciłem, powiedziałem pogranicznikowi że tamten powiedział że OK, i okazało się że teraz i dla tego też jest OK. Podczas moich spacerów pogranicznik w międzyczasie wypisał i nastawiał stempelków na moim papierze i byłem gotowy. Teraz przyszła kolej na chłopaków. Oczywiście Zbychu też musiał iść na Policję i potwierdzać to co ja potwierdzałem, tym razem poszło szybciej bo wiedzieliśmy o co chodzi. Niestety po powrocie Zbycha okazało się że jego papierek pogranicznicy zgubili i trzeba wypisywać jeszcze raz, kiedy był wypisany to przyszła nowa zmiana celników. Po 2 godzinach przywitaliśmy Maroko. Było późno i ciemno więc tylko 40 km to Tangeru i przygotowania do Nowego Roku. Po drodze jest hotel, pamiętam go z wyjazdu rowerowego, niestety w recepcji była tylko betoniarka i taczka, chyba sobie remont  zrobili, więc trzeba było ciągnąć do Tangeru. Padał deszcz i był to najbardziej śliski asfalt po jakim jechałem, kilka razy przednie koło zdecydowało się jechać w zupełnie innym kierunku niż ja, ale na szczęście obyło się bez gleby.

A zatem jesteśmy w Afryce. Stwierdziliśmy, że północne Maroko do Agadiru tylko przejeżdżamy bo wszyscy albo już w tej części Maroka byli albo niewątpliwie będą.

Pomimo mrozu udało się pokonać 600 km, mieszkamy w Tangerze w hotelu Apart za niecałe 40 Euro mamy właściwie mieszkanie, 2 pokoje z kuchnią, trochę wali gazem, ale po jakimś czasie można się przyzwyczaić.

Nie jesteśmy zmęczeni, jesteśmy zjebani ale szczęśliwi.

Najlepsze życzena dla Wszystkich !!!